معرفی خواص اوشق یا زو
۱. طبع آن گرم و خشک است.
٢. اوشق صمغی است که از گیاهانی چون کندال، كما، اوشق، کمای اسب، زو، او شوینار بدست می آید.
٣. این صمغ نرم کننده سینه است.
۴. برای درمان زکام، نزله، آسم، برونشیت و برونشیت مزمن از این صمغ می توان استفاده کرد.
۵. کسانی که مبتلا به بزرگی کبد و طحال هستند از این صمغ می توانند استفاده کنند.
۶. جهت درمان گرفتگی و انسداد کبد و طحال می توان از این گیاه استفاده کرد.
۷. برای رفع خارش اشق را با سرکه مخلوط کرده در محل بمالید.
۸. برای درمان صرع این صمغ را با عسل مخلوط کرده میل شود.
۹. مقدار مصرف صمغ ۲ تا ۴ گرم است و اشخاص ضعیف ۱ تا ۲ گرم بیشتر میل نکنند مصرف زیاد این گیاه به دهانه عروق آسیب رسانده و جریان خون را مختل می سازد.
۱۰. کسانی که بلغم و زرداب دارند می توانند یک گرم از این صمغ را در آب حل کرده همراه عسل میل کنند.
۱۱. در رابطه با آسم اگر با ماءالشعیر خورده شود مؤثرتر است.
۱۲. برای درمان سختی بیضه ها با سرکه مخلوط کرده مالش دهید.
۱۳. دفع کننده سنگ مجاری ادرار میباشد همراه ماءالشعیر خورده شود.
۱۴. برای درمان کمردرد، سیاتیک ۲۰ گرم صمغ را حل نموده با ۲۰۰ گرم عسل مخلوط کرده روزی یک قاشق میل شود.
۱۵. برای شب ادراری صمغ را در روغن کنجد حل کرده به كمر بمالند.
۱۶. در گذاشته برای درمان شوره سر از این صمغ استفاده می شده است ۲ گرم در ۱۰۰ گرم عرق بید مخلوط شود سپس در حمام سر را ماساژ دهند آنگاه آبکشی کنند.
۱۷. برای دمل و جوش با سرکه مخلوط و بصورت ضماد گذاشته شود.
۱۸. مالیدن این صمغ بر زخم باعث از بین رفتن گوشت های زائد و روئیدن گوشت های سالم می شود و باعث رویش گوشت جدید می شود.
۱۹. برای تسکین درد مفاصل با عسل مخلوط کرده به صورت ضماد بگذارید.
۲۰. برای بیرون آوردن جنین از این صمغ می توان استفاده کرد.
۲۱. برای درمان دانه های بواسیر این صمغ را با عسل مخلوط کرده در محل بمالید.
۲۲. برای بیماری برص و سیاهی پوست با سرکه مخلوط کرده در محل بمالید.
۲۳. جهت درمان کک و مک با سرکه مخلوط در محل بمالید.
۲۴. برای درمان خنازير از مرهم این صمغ استفاده شود.
۲۵. برای جلوگیری از زیان رساندن به معده بهتر است با انیسون و عسل میل شود.
۲۶. برای کلیه مضر است و بهتر است که همراه زوفا خورده شود.
۲۷. نام های دیگر آن: اوشک، اوشوینار، اوشه، بدران، زو، طرثوث شجرة الاوشق، گندال، كما، کندل، كمای اسب، وشا، وشج و الزاق الذهب می باشد.
منبع : کتاب خواص گیاهان داروئی «محمدجواد هوشیار»